-
1 wyposażyć
глаг.• оснащать• переоборудовать• снабдить• снабжать* * *wyposaż|yć\wyposażyćony сов. 1. w со снабдить; оснастить, оборудовать чем;\wyposażyć w maszyny, оснастить машинами; \wyposażyć w odzież, żywność снабдить одеждой, продовольствием;
2. уст. (pannę) дать приданое (девушке);3. да со перен. наделить чем; natura \wyposażyćyła kogoś w coś природа наделила кого-л. чём-л.* * *wyposażony сов.1) w co снабди́ть; оснасти́ть, обору́довать чемwyposażyć w maszyny — оснасти́ть маши́нами
wyposażyć w odzież, żywność — снабди́ть оде́ждой, продово́льствием
3) w co перен. надели́ть чемnatura wyposażyła kogoś w coś — приро́да надели́ла кого́-л. че́м-л.
См. также в других словарях:
uzbroić — dk VIa, uzbroję, uzbroićisz, uzbrój, uzbroićił, uzbrojony uzbrajać ndk I, uzbroićam, uzbroićasz, uzbroićają, uzbroićaj, uzbroićał, uzbroićany 1. «wyposażyć, zaopatrzyć w narzędzia walki, w broń, w sprzęt wojskowy» Uzbroić armię, wojsko, żołnierzy … Słownik języka polskiego
opatrzyć — dk VIb, opatrzyćrzę, opatrzyćrzysz, opatrz, opatrzyćrzył, opatrzyćrzony opatrywać ndk VIIIa, opatrzyćruję, opatrzyćrujesz, opatrzyćruj, opatrzyćywał, opatrzyćywany 1. «wykonać zabiegi potrzebne do tego, żeby zapewnić czemuś dobre funkcjonowanie;… … Słownik języka polskiego
wyposażenie — n I 1. rzecz. od wyposażyć. 2. blm «urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś; zaopatrzenie» Wyposażenie gabinetu lekarskiego. Wyposażenie pracowni, laboratorium, szpitala. Wyposażenie zakładu. 3. lm D. wyposażenieeń techn.… … Słownik języka polskiego
